In 2004 was de laatste keer dat SVT en VAKO elkaar in competitieverband tegen kwamen. Ik kan mij nog goed de wedstrijd in Tynaarlo herinneren. Met mijn vrienden vanuit Vries op de fiets richting de Spil om vervolgens een staplek te bemachtigen in vak-O. De wedstrijd eindigde in een gelijkspel (volgens mij 0-0), maar wat was ik onder de indruk. Niet van de uitslag, maar van een speler van SVT: de onnavolgbare Barry Westerhof. Toen ik hem later in het Groninger uitgaansleven beter leerde kennen (met acties en bewegingen nog mooier dan op het voetbalveld) wist ik het zeker. Ik moet en zal een seizoen met hem gaan voetballen.
17 Jaar later is het dan zover. Met mijn overstap naar SVT komt een droom in vervulling, samenspelen met Barry. Hij is vanaf 2004 alleen maar beter geworden, meer geslepen, meer ervaring, tactisch sterker en conditioneel dezelfde waarden als van een Gnoes. Waarschijnlijk door het chronisch uitlopen na elke training. En onze eerste competitiewedstrijd mag er zijn. De derby tegen VAKO, uit. De derbycommissie van SVT heeft uitgepakt: Groen witte doelpalen, meerdere clubbebording en spectaculair vuurwerk. Een beetje ambiance kan je aan SVT wel overlaten.
Over de wedstrijd zelf valt weinig te vertellen. VAKO was beter en loopt in de laatste 10 minuten uit van een 3-0 stand naar 6-0 eindstand. Fysiek valt er voor de mannen van Rutgers nog wel het één en ander te verbeteren, getuige de 5 blessuregevallen tijdens de wedstrijd. Werd de derde helft (een door VAKO georganiseerd topfeest inclusief zangertje, dj en bbq) dan ook gespeeld met sippe gezichten? Absoluut niet! SVT kroonde zich namelijk tot morele winnaar, met een representatief en jong eerste elftal in de 5de klasse goed tegenstand bieden tegen VAKO, vorig jaar nog een stabiele 3de klasser, is een prestatie om trots op te zijn!
Bart Lammers
