Johan Boer is sinds kort trainer van het eerste van Tynaarlo. Johan: “Het gevoel bij deze groep is goed. De kwaliteit zit er. We moeten het nu omzetten in resultaat. Dat geeft plezier!”
“Voetbal heeft altijd wel onderdeel van mijn leven uitgemaakt. Als kind in Hoogezand speelde ik graag voetbal en toen ik zelf kinderen kreeg werd ik actief als jeugdtrainer en -leider. Het spelletje vind ik nog altijd even leuk. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik jaren geleden las dat er een oliebollentoernooi werd georganiseerd hier in Tynaarlo. Ik meldde mij aan, het was ontzettend gezellig en zo ben ik langzaamaan zelf het voetbal weer ingerold. Ik speel zelf in het vierde. Een fijne groep mannen bij elkaar. We trainen iedere donderdag, spelen op zondag en doen daarnaast leuke dingen met elkaar. Die charme, die harmonie, dat vind ik ontzettend fijn.”
Het eerste is totaal anders dan het vierde, net zoals Johan zijn rol daarin. Staat hij bij het ene team in het veld, is zijn positie bij het andere team er net buiten. Johan: “Ik was eerst meer vanaf de zijlijn betrokken bij het eerste en ik zag dat de chemie tussen de vorige trainer en de jongens in het team miste. Dat heeft invloed op het spel. Ik denk dat het goed is om op enig moment te zeggen: dit werkt niet, we moeten afscheid van elkaar nemen. Toen beide partijen die knoop hebben doorgehakt, werd ik al snel gevraagd als trainer. Ik twijfelde hieraan, simpelweg doordat ik niet de juiste certificaten had. We hebben Jan Veenhof toen benaderd. Een ervaren trainer met een behoorlijke staat van dienst. Jan gaf aan wel te willen komen en het samen te gaan doen. Jan zijn ervaring zorgt voor goed opgezette trainingen, we doen gezamenlijk de tactiekbespreking en ik ben het aanspreekpunt voor de spelers.
“Ik vind het een uitdaging om te zorgen dat de spelers als individu worden benaderd door mij als trainer om vervolgens als team op het veld te staan. Ik spreek een ieder aan op zijn eigen verantwoordelijkheden en laat zien wat hun rol in de groep is. Daarnaast ben ik heel erg duidelijk over de impact van bepaald gedrag van een individuele speler op het team. Die duidelijkheid dwingt respect af, ik voel dat dat wederzijds is en dat helpt ons allemaal verder. Ik zeg altijd: je mag best boos worden op elkaar, als je aan het eind van de wedstrijd de armen maar weer over elkaars schouder kunt slaan. In de afgelopen zes weken hebben we echt al een ommezwaai gemaakt. Ik voel het respect groeien.”
“Op één na zijn we nu alle tegenstanders op het veld tegengekomen en ik denk dat we dit seizoen echt wel op plek vier of vijf kunnen eindigen. Aan de kwaliteit van de spelers ligt het niet. We hebben soms kansen laten liggen. Het is nu tijd dat we de kansen grijpen, onszelf gaan bewijzen en laten zien. Ik heb er vertrouwen in en ik zie dat de jongens er echt voor willen gaan.
We hebben zaterdag 21 januari tegen de Asserboys gespeeld. We moesten onze tweede helft tegen hen nog uitspelen. We hebben gewonnen met 3-1, dat smaakt naar meer!”
